Inwentaryzację zwierzyny, czyli po prostu jej policzenie, można przeprowadzać na kilka sposobów. Mogą to być wyniki całorocznych obserwacji, obserwacji w porze nocnej, liczenia tropów, pędzeń próbnych. Coraz częściej mówi się o metodzie termowizyjnej z wykorzystaniem samolotu i kamery reagującej na ciepło zwierząt. Żadna nie jest idealna. Nie ustawimy przecież zwierzyny na zbiórce i po komendzie "kolejno odlicz" poznamy ilości co do sztuki. Liczebność zawsze będzie daną szacunkową. Sztuka polega na tym, aby ten szacunek był najbardziej zbliżony do rzeczywistości. Porównujemy zatem wyniki z kilku metod, biorąc pod uwagę również rozmiar szkód powodowanych przez zwierzynę w lesie i na polach, ile zapłaciliśmy rolnikom za szkody, a nawet ilość kolizji drogowych z udziałem dzikej zwierzyny. Wszystko po to, aby wiedzieć, ile tej zwierzyny mamy.

Żadna metoda inwentaryzacji nie jest idealna. Nie ustawimy przecież zwierzyny na zbiórce i po komendzie "kolejno odlicz" poznamy ilości co do sztuki.

Nie tylko ze względu na zadawane pytania. Dzięki takiej wiedzy możemy np. zaplanować na kolejne lata zabiegi gospodarcze w lesie, które ograniczą szkody od zwierzyny, zaplanować takie działania, które pozwolą utrzymać zwierzynę w lesie, aby nie szkodziła rolnikom na polach czy zaplanować ilości karmy, jaka będzie potrzebna do zimowego dokarmiania.

Przez wiele lat inwentaryzowaliśmy zwierzynę metodą pędzeń próbnych na terenie obwodu zarządzanego przez nadleśnictwo. Po kilku latach przerwy wracamy do tej metody inwentaryzacji, ale na skalę całego nadleśnictwa. Zaprosiliśmy przedstawicieli kół łowieckich z naszego terenu, mamy nadzieję, że uzyskamy dane o orientacyjnej liczebności poszczególnych gatunków w całym nadleśnictwie. Oprawę naukową zapewni Uniwersytet Warmińsko - Mazurski z Olsztyna. Zaczynamy w środę, 12 lutego, i tak aż do piątku 14 lutego 30 osób będzie wędrować po lesie i liczyć wszystkie zwierzęta, jakie zobaczą. Również chronione. Oby tylko pogoda dopisała...